️ هفده
رشد اقتصادی به انرژی و مواد خام نیاز دارد و انسان خردمند به برکت دانش‌های جدید و کشف منابع انرژی جدید، هرگز دچارکمبود منابع نشده است.
انقلاب صنعتی در واقع انقلابی در تبدیل
انرژی بود و دریای انرژیِ پیرامون انسان‌ها هرگز خشک نمی‌شود. دنیا دچار فقر انرژی
نیست، این فقر در دانش ما برای مهار و تبدیل انرژی، متناسب با نیازهایمان است.
سرمایه‌داری برای ادامه و
بقای خود باید دائماً تولید را افزایش دهد ولی کسانی هم باید باشند که این تولیدات
را بخرند. پس سیستم سرمایه‌داری، به ترویج اخلاق جدیدی به نام «مصرف‌گرایی» روی آورد.
یعنی مردم را به خرید بیشتر
و مصرف بیشتر تشویق می‌کنند و صرفه‌جویی را نوعی بیماری قابل درمان جلوه می‌دهند.
از طرفی، اخلاق مصرف‌گرایی
با اخلاق سرمایه‌داری که می‌گوید «سود را نباید هدر داد بلکه باید مجدداً در تولید،
سرمایه‌گذاری کرد» در تناقض است و باید حل شود.
راه‌حل ساده است: مثل دوران‌های
گذشته، امروزه یک تقسیم کار میان نخبگان و توده‌ها وجود دارد. در اروپای قرون وسطی،
اشراف پول خود را بی‌ملاحظه صرف تجملات افراطی می‌کردند، درحالیکه روستاییان، زندگی
صرفه‌جویانه‌ای داشتند و روی هر پشیزی حساب می‌کردند.
امروز همه چیز وارونه شده
است.
ثروتمندان توجه زیادی به اداره
دارایی‌ها و سرمایه‌گذاری‌هایشان دارند، درحالیکه کم‌ثروتان بابت خرید اتومبیل و تلویزیون
و بسیاری از ابزار و ادواتی که واقعاً به آنها نیازی ندارند، زیر بار قرض می‌روند.
سرمایه‌داری اولین دین و آیین
تاریخ است که پیروانش به واقع به آنچه از آنها خواسته می‌شود عمل می‌کنند. فرمان عالی
خطاب به ثروتمندان اینست: «سرمایه‌گذاری کنید! » و فرمان عالی خطاب به همه‌ی ما اینست: بخرید!
نظرات
ارسال یک نظر